و دلش را در یک نی‌لبک ِ چوبین/ می‌نوازد آرام، آرام

یک زمانی هم باید برای خودم هیجان بسازم

درست وقتی که زندگی چندان بر وفق مراد نیست
باید بروم سراغ آرزوی چهار ساله‌ام و برآورده‌اش کنم

همین که امروز رفتم و با ترس و لرز گوشه‌ی خیابان کیس سازم را باز کردم و ساکسیفون را انداختم گردنم و نواختم می‌شود هیجان زندگی من

همین که اولش دست‌هام بلرزد ومدام فکر کنم چه تصویر احمقانه‌ای دارم که از روی کتاب نت  می‌زنم

و کمی بعدتر دختر پنج تومنی را بندازد توی کیس ساز و من متعجبم

همین که نفسم محکم‌تر شود و بلندتر و خودم خوشحال باشم از صدای ساز که آمیخته می‌شود با شهر و باد

همین که زن را دیدم از گوشه‌ی چشمم که رد شد و گلدان گل لاله داشت توی دست‌هاش و برگشت و ایستاد و گوش داد و دست زد حتا

همین که نگاه متعجب بچه‌ها می‌ماند روی سازم

همین که مرد از ماشین پیاده شد و یک ده تومنی انداخت و براوویی گفت و رفت و من گیج رفتنش را دنبال کردم

همین‌ها هیجان و خوشی زندگی من است

همین که فقط نیم ساعت ساز زدم و 47 تومن در آوردم

می‌دانم، جنسیتم و ساز عجیبم و طبقه‌ی اجتماعی‌م موثر است در پول 

اما همین که شنونده‌هایی پیدا کردم برای دقایقی عجیب بود 

و هم‌دستی آدم‌ها خوشحالم کرد

که مرد ریشوی لاغر آمد و آرام پرسید: پلیس‌ها گیر نمی‌دن بهتون؟ یه موتورشون داره میاد

که من تشکر کردم و گفتم بار اولم است و بلد نیستم و داشتم جمع می‌کردم که آقای پارکبان صدام کرد و گفت که کاری ندارند و جمع نکنم

بعد همین‌طور که دور می‌شد گفت: فوقش می‌گن نزن، دارت که نمی‌زنن...

و من چه خجالت کشیدم که انقدر ترسیده‌ام...

آن لحظه‌ای که ساز را جمع کردم و رفتم توی پاساژ و یک دل سیر آب خوردم  و  پول‌ها را شمردم؛ از آن لحظه‌های عجیب زندگی بود...